Қазақстанда неліктен мүгедек балалардың саны өсуде?

Бұл өсудің бір себебі, әсіресе нәресте өлімін азайту контекстінде балалардың денсаулығын сақтаудың маңыздылығы болып табылады. Осы салада он жеті жылдан бері жұмыс істеп келе жатқан AYALA қоры мен оның негізін қалаушы ауруханаларға реанимациялық құрал-жабдықтарды сыйға тартып, неонатологтардың біліктілігін арттыруға атсалысып, балалар өлімін азайтуға белсене атсалысуда. 2015 жылға қарай еліміздегі нәресте өлімі осы күш-жігердің арқасында 3,5 есеге қысқарды.

Бірақ мүгедек балалар санының көбеюі тоқтамайды. 2010 жылы қор түзеу мекемелерімен жұмыс істеп, құрал-жабдықтар беріп, қолдау көрсете бастады. Дегенмен, бұл мекемелерден келіп түсетін өтініштер азаймай отыр.

Өйткені мүмкіндігі шектеулі балалардың саны күрт өсуде. 2017 жылы ДЦП (ДЦП) бар балалар саны 1993 жылмен салыстырғанда 3,6 есе өсті. 2021 жылы 13 131 бала алғаш рет «мүгедек» мәртебесін алды. Жыл сайын елімізде 3500-ге жуық бала туа біткен және тұқым қуалайтын дертпен дүниеге келеді. Ал мектеп жасына дейінгі мүгедек балалардың саны жыл сайын алты мыңға артып келеді.

Қазіргі уақытта Қазақстанда туғаннан 18 жасқа дейінгі 101 587-ден астам бала «мүгедек» мәртебесіне ие. Бұл көрсеткіш үлкен алаңдаушылық туғызады, өйткені ол Рудный, Екібастұз немесе Жезқазған сияқты тұтас бір қаланың халқына сәйкес келеді. Мәселенің бұл ауқымы оны шешу үшін мұқият назар аударуды және шараларды қажет етеді.

Бұл жағдайдың бірнеше себептері бар.

Бірінші себеп – отбасын жауапты жоспарлау мәдениетінің жоқтығы. Шала туылған нәрестелерді күтуге және генетикалық ауытқулары бар балаларға көмек көрсетуге, сондай-ақ түзеу және оңалту мекемелерін құруға және кеңейтуге бағытталған барлық күш-жігер тек зардаптарды жоюға бағытталған. Балалардағы мүгедектіктің алдын алу болашақ ата-ана деңгейінде жүктілікті жауапты жоспарлаумен тұжырымдамадан көп бұрын басталуы керек.

Екінші себеп — жаңа туған нәрестелердің денсаулығына байланысты ауыр проблемаларды ерте анықтау проблемалары. Педиатриялық көмек көрсету стандартында жаңа туған нәрестелерді міндетті түрде аудиологиялық және офтальмологиялық скринингтен өткізу қарастырылғанына қарамастан, іс жүзінде олар іріктеп жүргізіледі, бұл денсаулықтың ауыр патологияларын өткізіп жіберуге әкеледі.

Үшінші себеп – болашақ аналардың зертханалық және УДЗ диагностикасының сапасына сенімсіздік. Пренатальды диагностика үшін білікті мамандар мен жабдықтардың болмауы ұрықтың ішкі ақауларын анықтауда қиындықтар туғызады.

Бұл мәселелерді шешу мемлекет тарапынан белсенді әрекетті талап етеді. Жауапкершілікпен отбасын жоспарлау мәдениетін қалыптастырып, жаңа туған нәрестелерді скринингтік тексеруді кеңінен жүргізіп, денсаулық мәселелерін ерте анықтау үшін ультрадыбыстық диагностиканың сапалы жүргізілуін қамтамасыз ету қажет. Тиімді бағдарламаларды әзірлеу және енгізу және білікті мамандарды даярлау осы мәселелерді шешудің негізгі қадамдары болып табылады.

Сондай-ақ, балалардың бірінші кезекте мүгедек болып қалуының жыл сайынғы көрсеткіші үшін тиісті мемлекеттік органдардың есеп беруі мен жауапкершілігін енгізсе жақсы болар еді. Бала кезінен сақтануға болатын мүгедектікке байланысты мемлекет тарапынан өмір бойы қолдауды қажет ететін болашақ ересектердің елдегі келбетін кім және қалай басқаратынын бәріміз түсінеміз.